تمرکز کن، موسیقی کمکت می‌کنه
حتما برای شما هم پیش آمده، باید یک طراحی را به انتها برسانید، باید تمام مباحث یک کتاب را جمع بندی کنید، باید برای کنکور آماده شوید، میخواهید یک مقاله را تا انتها بخوانید یا حتی یک برنامه‌ریزی دم دستی برای فردایتان انجام دهید، اما... اما هرچه بیشتر تلاش می‌کنید بیشتر ذهنتان از هدفی که دارید دورتر می‌شود، صدای چکیدن یک قطره آب شما را تا روز پیدایش حیات در آب به عقب می‌برد، صدای بوق یک ماشین در کوچه ذهن شما را درگیر یک بحث چند لایه راجب موانع رشد سطح فرهنگ جامعه می‌کند و دیدن اسمی شبیه اسم یکی از همکلاسی‌های قدیمی‌تان در دبیرستان وسط متنی که می‌خوانید شما را به هیاهوی روزهای دور می‌برد و وقتی به خودتان می‌آیید که ساعتی را در همین حال بوده اید، حالا هم یا گرسنه هستید یا باید برای کاری بیرون بروید و یا هرچیزی که باز هم از برنامه اصلیتان دور شوید ! و به این ترتیب هر روز از برنامه عقب می‌افتید.
بشنویم : آرکایو
گروه آرکایو (Archive) از گروه‌های انگلیسی خلاق، تاثیرگذار و پیشرو موسیقی راک است، البته سبک کاری گروه گستره‌ای از ژانرها و حالت‌های موسیقی رو شامل میشه، الکترونیک، الکترونیک راک، تریپ هاپ، پست راک، پراگرسیو راک. موسیقی آوانگارد آرکایو در طول 26 سال و با ارائه 12 آلبوم علاقه‌مندان بسیار زیادی در تمام دنیا پیدا کرده. موسیقی آرکایو پیچیده، گنگ و عمیق و پر از تکرار است و نشانه‌های موسیقی سایکدلیک را در جای جای قطعات اونها میشه لمس کرد، آلبوم‌های آرکایو در دسته‌بندی آثار مفهومی قرار می‌گیرند. آرکایو در سال 1994 در لندن تشکیل شد (جایی که هنوز هم بعد از 26 سال در آن مهجور و کمتر شناخته شده است)، اعضای اولیه Darius Keeler و Danny Griffiths بودند، یک رپر جوان به اسم Roski John هم به آنها پیوست و همینطور یک خواننده ایرانی الاصل به نام رویا عرب هم در گروه بود، در سال‌های بعدی گروه دستخوش تغییرات زیادی شد اما ساختار سایکدلیک و عمیق موسیقی گروه حفظ شد. آرکایو کارش رو به عنوان یه گروه تریپ هاپ شروع کرد، تریپ هاپ سبکیه از ترکیب موسیقی الکترونیک، داون تمپو، هاوس و هیپ هاپ و آرکایو در شروعش موسیقی تریپ هاپ کاملی رو ارائه کرد اما هرچی جلوتر رفت خیلی آرام به سمت پراگرسیو راک چرخید، البته فضا و حس و حال آهنگ‌ها رو حفظ کرده بود. موسیقی آرکایو مثل اینه که ترکیبی از پینک‌فلوید و ریدیوهد و کلدپلی رو با کمی موسیقی حماسی با ویژگی‌های سایکدلیک اضافی میکس کرده باشیم با ترانه‌هایی تاثیرگذار و مفهومی. توضیح بیشتر فقط وقت شما رو می‌گیره می‌دونم که اکثرا این گروه رو می‌شناسید و با آهنگ‌هاش خاطره دارید. با هم معروفترین ساخته‌ی گروه یعنی آهنگ دوباره آرکایو (Again) رو میشنویم :
بشنویم : آنتیمتر
گروه آنتیمتر (Antimatter) یکی دیگه از گروه‌های موسیقی راک تحسین برانگیز انگلیسی است، استایل گروه آلترناتیو راک، آرت راک و البته دارک راک هست. گروه توسط اعضای سابق آناتما (Anathema) میک موس و دانکن پترسون تشکیل شده و موسیقی اونها غالبا تیره، غم آلود و ملانکولیکه. در آلبوم‌های اول گروه آنتیمتر بیشترین تمرکز گروه روی وکال ملودیک و گیرا در کنار موسیقی تلفیقی گوتیک و تریپ هاپ بود و از جهاتی یادآور فضای آهنگ های گروه آرکایو، گروه موسیقی مطرح دیگر انگلیسی بود. در آلبوم‌های بعدی گروه از اون فضای موسیقی دارک امبینت کمی فاصله گرفت و بیشتر و بیشتر به سمت موسیقی راک آکوستیک رفت، موسیقی راک حزن آلود و ملانکولیک با تمرکز بیشتر روی گیتار الکتریک. در آلبوم آخر گروه فراتر رفته و تلفیقی از اون چیزی که تا به حال ارائه داده رو با سبکهایی مثل نیو ویو و موسیقی پر انرژی تر عرضه کرد.
بعد از انتشار سومین آلبوم یعنی Planetary Confinement پترسون از گروه جدا میشه و میک موس با همکاری هنرمندان میهمان دیگه پروژه رو پیش می‌بره، اگر به موسیقی راک دارک، تیره و سنگین علاقه مندید آنتیمتر رو حتما باید توی پلی لیستتون قرار بدید. اسم گروه یعنی آنتیمتر به معنی پادماده است، در مورد پادماده می تونید مطالب زیادی توی نت پیدا کنید. با هم به یکی از آهنگ های گروه آنتی متر گوش بدیم :
بازی های ویدیویی، پلی به دنیایی دیگر
بازی های ویدیویی یا به قولی بازی های کامپیوتری نسل جدیدی از سرگرمی است که دیگر امروز با قاطعیت بسیار می توان آن را بزرگ ترین صنعت سرگرمی دانست. این صنعت از پیر و جوان را درگیر خود کرده است و هر فرد ساکن کره زمین که اندکی را با سی پی یو گذرانده باشد، با آن آشنایی دارد. این صنعت کار خود را با پیکسل های کوچک روی تلویزیون آغاز کرد و مرحله به مرحله پیشرفت کرد و اکنون جای خود را در سبک زندگی بخش زیادی از مردم دنیا باز کرده است. پس از اون که دنیا صدا رو تجربه کرد و پس از اون تصویر، نوبت به یه سرگمی جدید رسیده بود تا باهاش بتونه خودش هم در نقش یکی از عوامل داستان حضور پیدا کنه. بازی های ویدئویی پاسخ به این نیاز بود یا این نیاز ایجاد شد و مردم فهمیدند که چنین نیازی دارند، مهم نیست؛ اما اون چیزی که مهمه اینه که این صنعت که ازش با عنوان هنر هشتم یاد می شه، در حال حاضر همه گیر شده.
در مورد موسیقی می شه گفت، ما صداهایی رو می شنویم که در زندگی معمول امکان خلق اونا رو نداریم، در مورد سینما گفته می شه که ما چیزی رو می بینیم که در زندگی عادی امکان نداره ببینیم؛ اما حساب بازی های ویدئویی جدا است، ما در بازی های ویدئویی هم زمان هر دو رو تجربه می کنیم و وارد زندگی و دنیایی می شیم که در حالت عادی اصلا امکان ورود به اون رو نداریم. بازی های ویدئویی راهیه برای تجربه ورود به دنیاهایی که ممکن نیست در حالت عادی بتونیم به اونا وارد بشیم. مثل همه صنایع فرهنگی دیگه، بازی های ویدئویی هم یه صنعته که کاملا تحت تاثیر قدرت و سرمایه است؛ اما مگه بقیه صنایع نیستند؟ بازی های ویدئویی تجربه غیر ممکن ها است.
بازی های ویدئویی از پیکسل ها شروع شد و داستانی نداشت. هر چی جلوتر رفت با پیشرفت تکنولوژی داستان هم وارد فرآیند ساخت بازی ها شد و امروز شاهد بازی هایی هستیم که از هر جهت نگاه کنیم با فاصله بسیار زیادی از صنعت سینما جلوترند. هنوزم توی ایران به بازی های ویدئویی به دید به تفریح کودکانه نگریسته می شه، اما حقیقتش اینه که بخش زیادی از مشتریان این صنعت رو افراد بالای ۴۰ سال تشکیل می دن و اونا هستند که در تلاش اند به تجربیاتی برسند که فقط با بازی های ویدئویی ممکنه.
همه توضیحات بالا رو که بذاریم کنار باید این صنعت رو با دید احترام نگاه کرد. نقطه اوج بازی های ویدئویی از دهه ۹۰ میلادی شروع شد و امروز بزرگ ترین صنعت سرگرمی دنیا است. چه از نظر هزینه ای که برای ساخت بازی ها می شه و چه از حیث فروش، بازی های ویدئویی فاصله بسیار زیادی با بقیه صنایع پیدا کردند و این امر رو می شه در تاثیر بازی های موبایلی مثل پوکمون گو و ... در رفتار مردم دید. بازی های ویدئویی راهی برای رهایی از افکاریه که زندگی روزمره ما رو شکل داده و خصوصا این روزا که درگیر بحران های اپیدمیک و پاندمیک هستیم، این ابزار می تونه راهی برای رهایی از دنیای پر از استرس معاصر باشه.