بازی های ویدیویی، پلی به دنیایی دیگر
بازی های ویدیویی یا به قولی بازی های کامپیوتری نسل جدیدی از سرگرمی است که دیگر امروز با قاطعیت بسیار می توان آن را بزرگ ترین صنعت سرگرمی دانست. این صنعت از پیر و جوان را درگیر خود کرده است و هر فرد ساکن کره زمین که اندکی را با سی پی یو گذرانده باشد، با آن آشنایی دارد. این صنعت کار خود را با پیکسل های کوچک روی تلویزیون آغاز کرد و مرحله به مرحله پیشرفت کرد و اکنون جای خود را در سبک زندگی بخش زیادی از مردم دنیا باز کرده است. پس از اون که دنیا صدا رو تجربه کرد و پس از اون تصویر، نوبت به یه سرگمی جدید رسیده بود تا باهاش بتونه خودش هم در نقش یکی از عوامل داستان حضور پیدا کنه. بازی های ویدئویی پاسخ به این نیاز بود یا این نیاز ایجاد شد و مردم فهمیدند که چنین نیازی دارند، مهم نیست؛ اما اون چیزی که مهمه اینه که این صنعت که ازش با عنوان هنر هشتم یاد می شه، در حال حاضر همه گیر شده.
در مورد موسیقی می شه گفت، ما صداهایی رو می شنویم که در زندگی معمول امکان خلق اونا رو نداریم، در مورد سینما گفته می شه که ما چیزی رو می بینیم که در زندگی عادی امکان نداره ببینیم؛ اما حساب بازی های ویدئویی جدا است، ما در بازی های ویدئویی هم زمان هر دو رو تجربه می کنیم و وارد زندگی و دنیایی می شیم که در حالت عادی اصلا امکان ورود به اون رو نداریم. بازی های ویدئویی راهیه برای تجربه ورود به دنیاهایی که ممکن نیست در حالت عادی بتونیم به اونا وارد بشیم. مثل همه صنایع فرهنگی دیگه، بازی های ویدئویی هم یه صنعته که کاملا تحت تاثیر قدرت و سرمایه است؛ اما مگه بقیه صنایع نیستند؟ بازی های ویدئویی تجربه غیر ممکن ها است.
بازی های ویدئویی از پیکسل ها شروع شد و داستانی نداشت. هر چی جلوتر رفت با پیشرفت تکنولوژی داستان هم وارد فرآیند ساخت بازی ها شد و امروز شاهد بازی هایی هستیم که از هر جهت نگاه کنیم با فاصله بسیار زیادی از صنعت سینما جلوترند. هنوزم توی ایران به بازی های ویدئویی به دید به تفریح کودکانه نگریسته می شه، اما حقیقتش اینه که بخش زیادی از مشتریان این صنعت رو افراد بالای ۴۰ سال تشکیل می دن و اونا هستند که در تلاش اند به تجربیاتی برسند که فقط با بازی های ویدئویی ممکنه.
همه توضیحات بالا رو که بذاریم کنار باید این صنعت رو با دید احترام نگاه کرد. نقطه اوج بازی های ویدئویی از دهه ۹۰ میلادی شروع شد و امروز بزرگ ترین صنعت سرگرمی دنیا است. چه از نظر هزینه ای که برای ساخت بازی ها می شه و چه از حیث فروش، بازی های ویدئویی فاصله بسیار زیادی با بقیه صنایع پیدا کردند و این امر رو می شه در تاثیر بازی های موبایلی مثل پوکمون گو و ... در رفتار مردم دید. بازی های ویدئویی راهی برای رهایی از افکاریه که زندگی روزمره ما رو شکل داده و خصوصا این روزا که درگیر بحران های اپیدمیک و پاندمیک هستیم، این ابزار می تونه راهی برای رهایی از دنیای پر از استرس معاصر باشه.
