بازی های ویدیویی، پلی به دنیایی دیگر

بازی های ویدیویی یا به قولی بازی های کامپیوتری نسل جدیدی از سرگرمی است که دیگر امروز با قاطعیت بسیار می توان آن را بزرگ ترین صنعت سرگرمی دانست. این صنعت از پیر و جوان را درگیر خود کرده است و هر فرد ساکن کره زمین که اندکی را با سی پی یو گذرانده باشد، با آن آشنایی دارد. این صنعت کار خود را با پیکسل های کوچک روی تلویزیون آغاز کرد و مرحله به مرحله پیشرفت کرد و اکنون جای خود را در سبک زندگی بخش زیادی از مردم دنیا باز کرده است. پس از اون که دنیا صدا رو تجربه کرد و پس از اون تصویر، نوبت به یه سرگمی جدید رسیده بود تا باهاش بتونه خودش هم در نقش یکی از عوامل داستان حضور پیدا کنه. بازی های ویدئویی پاسخ به این نیاز بود یا این نیاز ایجاد شد و مردم فهمیدند که چنین نیازی دارند، مهم نیست؛ اما اون چیزی که مهمه اینه که این صنعت که ازش با عنوان هنر هشتم یاد می شه، در حال حاضر همه گیر شده.

در مورد موسیقی می شه گفت، ما صداهایی رو می شنویم که در زندگی معمول امکان خلق اونا رو نداریم، در مورد سینما گفته می شه که ما چیزی رو می بینیم که در زندگی عادی امکان نداره ببینیم؛ اما حساب بازی های ویدئویی جدا است، ما در بازی های ویدئویی هم زمان هر دو رو تجربه می کنیم و وارد زندگی و دنیایی می شیم که در حالت عادی اصلا امکان ورود به اون رو نداریم. بازی های ویدئویی راهیه برای تجربه ورود به دنیاهایی که ممکن نیست در حالت عادی بتونیم به اونا وارد بشیم. مثل همه صنایع فرهنگی دیگه، بازی های ویدئویی هم یه صنعته که کاملا تحت تاثیر قدرت و سرمایه است؛ اما مگه بقیه صنایع نیستند؟ بازی های ویدئویی تجربه غیر ممکن ها است.

بازی های ویدئویی از پیکسل ها شروع شد و داستانی نداشت. هر چی جلوتر رفت با پیشرفت تکنولوژی داستان هم وارد فرآیند ساخت بازی ها شد و امروز شاهد بازی هایی هستیم که از هر جهت نگاه کنیم با فاصله بسیار زیادی از صنعت سینما جلوترند. هنوزم توی ایران به بازی های ویدئویی به دید به تفریح کودکانه نگریسته می شه، اما حقیقتش اینه که بخش زیادی از مشتریان این صنعت رو افراد بالای ۴۰ سال تشکیل می دن و اونا هستند که در تلاش اند به تجربیاتی برسند که فقط با بازی های ویدئویی ممکنه.

همه توضیحات بالا رو که بذاریم کنار باید این صنعت رو با دید احترام نگاه کرد. نقطه اوج بازی های ویدئویی از دهه ۹۰ میلادی شروع شد و امروز بزرگ ترین صنعت سرگرمی دنیا است. چه از نظر هزینه ای که برای ساخت بازی ها می شه و چه از حیث فروش، بازی های ویدئویی فاصله بسیار زیادی با بقیه صنایع پیدا کردند و این امر رو می شه در تاثیر بازی های موبایلی مثل پوکمون گو و ... در رفتار مردم دید. بازی های ویدئویی راهی برای رهایی از افکاریه که زندگی روزمره ما رو شکل داده و خصوصا این روزا که درگیر بحران های اپیدمیک و پاندمیک هستیم، این ابزار می تونه راهی برای رهایی از دنیای پر از استرس معاصر باشه.

آرامش خودتون رو حفظ کنید و ...

حتما در جریان هستم و هستید که ویروس کرونا داره توی کشور یکه تازی می کنه، همه جا هم پر از اخبار نا خوشایند شده و زندگی روزمره ما دستخوش تغییرات زیادی شده، یک خرید کردن ساده که هیچ وقت بهش فکر هم نمی کردیم تبدیل به یک کابوس شده، انگار که ویروس همه جا و روی همه چیز در انتظار ما نشسته، بیشترین بویی که حس می کنیم بوی الکل و وایتکسه و همینکه دستمون به سمت بینی و چشممون برای یک خاروندن ساده ! حرکت می کنه سریع با وحشت به خودمون میایم و جلوش رو می‌گیریم. حالا می‌فهمیم که زندگی کسالت بار معمولی یکنواخت قبل از کرونا چقدر راحت و دلنشین بوده ! غرض از همه اینها اینه که من به شخصه به این نتیجه رسیدم که نباید هیچ کدوم از دو طرف این ماجرا ما رو از پا دربیاره یعنی نه انقدر بی خیال شیم که اهمیتی ندیم و خودمون و دیگران رو گرفتار کنیم نه انقدر دچار استرس و وسواس فکری بشیم که در نهایت بر اثر سکته قلبی یا استنشاق بیش از حد ضد عفونی کننده های شیمیایی جان به جان آفرین تسلیم کنیم، آرامش خودتونو حفظ کنید و از بیرون رفتن غیرضروری پرهیز کنید، دستکش بپوشید و دستتون رو به هیچ وجه به صورتتون نزنید و خوب بشورید. در یک کلام بهداشت رو رعایت کنید و به جای استرس وقتی موندید خونه با یه فیلم یا موسیقی آرامش بخش به خودتون و خانوادتون قوت قلب بدید.

فیلادلفیا همیشه آفتابیه !

شما از یک سریال طنز موقعیت یا همون سیتکام Sitcom (Situation Comedy) چه انتظاری دارید ؟ احتمالا جواب اینه : با دیدنش سرگرم بشم و بخندم. من هم به همین فکر می‌کنم. اینکه بعد از یه روز کاری سخت و طولانی و کلی سر و کله زدن با آدما برم تو اتاق در رو ببندم تکیه‌امو بدم به صندلی و یه قسمت سریالو پخش کنم و بخندم و بخندم تا گرد ناراحتی های روزمو بشوره ببره ! حالا هرچی این کمدی تمیز تر و درست حسابی تر باشه و بیشتر از یک دلقک بازی سطحی باشه لذتش دو چندان میشه. از موقعی که پاورچین و شبهای برره و مرد هزار چهره می دیدیم تا وقتی که ساینفلد و فرندز و آشنایی با مادر و سیمپسونز و فمیلی گای و لویی. 

به تازگی با سریالی آشنا شدم به اسم فیلادلفیا همیشه آفتابیه  (It's Always Sunny in Philadelphia) که از سال 2005 داره از شبکه FX پخش می‌شه. خود این نکته که FX سریال رو پخش می کنه یه دلیل برای دیدنش بود. >فیلادلفیا همیشه آفتابیه داستان چهارتا رفیقه که با هم یک بار رو می چرخونن و در هر قسمت اتفاقاتی که براشون می‌افته می‌بینیم. این چهار نفر به جرات احمق‌ترین موجوداتی هستند که تا به حال دیدید. در عین حال اونها در کنار هم مجموعه کاملی از رذالت‌ و پستی هستند ! در واقع حماقت و در عین حال صفاتی مثل حسادت، دشمنی، خودخواهی، بی قانونی، بی مرز بودن در بیشعوری ! در تک تک اونها نهادینه شده، در نتیجه میتونید حدس بزنید که در هر پیشامد و موقعیتی اونها بدترین تصمیم‌ها رو می‌گیرن و هیچ ارزش و اهمیتی برای هم قائل نیستند. کسب و کار اون‌ها همیشه کساده و هیچ (تاکید میکنم) هیچ دوستی ندارن. می‌بینید تا اینجا هیچ چیزی شبیه فرندز یا آشنایی با مادر نیست.

نکته بعدی اینکه در سریال فیلادلفیا همیشه آفتابیه هیچ پیشرفت مثبتی در شخصیتها اتفاق نمی افته و اونها مدام بیشتر و بیشتر در لجنی که هستن فرو میرن. حالا به این جمع شخصیت پنجمی به اسم فرانک اضافه می شه تا این گروه احمقها تکمیل بشه تا بتونن ساعتها شما رو بخندونن. مساله اینجاست که خیلی از این کارهای احمقانه چیزهاییه که هر روز توی جامعه می بینیم و حالا پر رنگ تر و شاید بهتره بگم واقعی تر نمایش داده میشه. این سریال در ابتدا با بودجه خیلی محدودی درست شد و هیچ امیدی به ادامه اش نبود و حالا تا فصل یازدهم پیش رفته. حتی موسیقی متن سریال یک آهنگ رایگان بوده و این کم هزینه بودن خصوصا توی فصلهای اول مشهوده. به هر حال اگر دنبال یه کمدی متفاوت هستید پیشنهاد من اینه : فیلادلفیا همیشه آفتابیه !

وستورلد - رامین جوادی

موسیقی متن سریال وستورلد (Westworld) یکی  دیگه از شاهکارهای آهنگساز مطرح ایرانی آلمانی دنیای سینما رامین جوادی است.  رامین جوادی آهنگساز سریال جاودان دیگر شبکه HBO یعنی بازی تاج و تخت و همینطور سریال فرار از زندان و فیلم های سینمایی بتمن و دزدان دریایی کارائیب و عناوین پرشمار دیگری است. اگر سریال وستورلد را دیده باشید حتما با من هم‌نظر خواهید بود که موسیقی متن سریال یکی از مهمترین نقاط قوت اون هست و تصویری که از سریال توی ذهنتون حک شده با موسیقی حساب شده و تاثیرگذار رامین جوادی عجین شده. این موسیقی حس رازآلود و تعلیق‌های که در سرتاسر سریال وجود داره رو به اوج می‌رسونه و کاملا به این فضای غرب وحشی منطبقه. تم اصلی این سریال رو با هم بشنویم :